Οι 'κακές στιγμές'

(σκέψεις με αφορμή τα δύστυχα γεγονότα της εποχής καθώς και την επέτειο θανάτου του

Ντ. Χριστιανόπουλου, 11η Αυγούστου)

Άσχημα νέα, 'κακιες στιγμές', δυσάρεστες ειδήσεις...

Κι όταν η ηρεμία έρχεται, εμείς πάλι ανησυχούμε...Γιατί μοιάζει κι αυτή να 'ναι υποθηκευμένη στον φόβο. Στην αβεβαιότητα.

Και δεν είναι πια ηρεμία.

Μοιάζει περισσότερο με αγωνιώδη αναμονή...

Τι άλλο θα μας συμβεί; Τι ακολουθεί;

Ποια άλλη 'κακιά στιγμή' ;

.

Ο αγαπημένος Ντ. Χριστιανόπουλος θώρησε την 'κακιά στιγμή' ως ευκαιρία για αποσυμπίεση του ανθρώπινου φθόνου.

.

Μα όταν η 'κακιά στιγμή' δεν μπορεί να ελεγχθεί από τον άνθρωπο, γιατί πολύ απλά μας τη φέρνει η φύση, τα πράγματα δεν είναι ίδια. Ο θάνατος μας κλείνει το μάτι. Ο τρόμος κυριαρχεί. Αυτός ο ανασφαλής κλυδωνισμος μας στην εντροπία για κάποιους θα ειπωθεί ως κρίση, για άλλους το τέλος του κόσμου, για άλλους ευκαιρία.

Μια ελπιδοφόρα και χαρμόσυνη προοπτική ίσως χαρίζεται στην ανθρωπότητα.

Η ένωση. Η αλληλεγγύη. Η ομόνοια ενάντια στην 'κακιά στιγμή'. Η γνησιότητα στις σχέσεις μεταξύ μας και με ότι μας περιβάλλει. Ο σεβασμός.

Αυτός είναι ίσως κι ο πιο φωτεινός δρόμος εξόδου από το χάος.

Μα έχουμε ακόμα δρόμο μέχρι οι 'κακιες στιγμές' να περιοριστούν στα ποιήματα.

Σα να περιμένουν εκπληρώσουν το έργο τους. Να μας δουν μαζί και μετά να αποχωρήσουν ήσυχες.

.